A potem poważniała. – Ale tak naprawdę chodzi mi o to, że chcę wieczność spędzić w miejscu, gdzie czułam się najszczęśliwsza. – Ale przecież nic nie będziesz czuła – mówiła Sonia, moja młodsza o rok siostra. – Będziesz proszkiem.
Odpowiedzi Lolida odpowiedział(a) o 09:57 omG ZBOCZENIE!nwm :( nawet jakbyś komuś powiedizał to chyba wstyd nie?sory nwm :( Fiisz odpowiedział(a) o 09:56 Nie mów, chyba że się to powtórzy ;)) Grayson odpowiedział(a) o 10:30 To zalezy ile macie lat...A nie mogłes jej powiedzieć zeby cie nie dotykała?No w końcu to twoja siostra..ja bym nikomu o tym nie mówiła i na drugi raz nie prosiłabym jej o pomoc przy opatrywaniu ran szczegolnie w takich miejscach... Chore... Ja to bym się kogoś poradziła na Twoim miejscu tp.. naj kolegi. Posłuchaj się siostry ; ] papixsi odpowiedział(a) o 15:42 ojoj! ona jest jakaś zboczona (bez urazy :O) ja bym powiedziała mamie lub tacie ;) blocked odpowiedział(a) o 14:28 no cóż ,,,, wykorzystała Cię hahhaahahhaha Jpd,jaka zboczona xDJa bym tego nie mówiła,ale ja to się będzie powtarzać,to powiedz,żeby se znalazła jakiegoś chłopa ,no bo z bratem ?! I bd spoczi B-] Litke odpowiedział(a) o 23:42 masz bardzo zboczona siostrę . odpowiedział(a) o 14:13 Jprld, chlopie Jak ci bylo przyjemnie to nie wstydz sie lel Powiedz by sie rozebrala i bierz sie do roboty., Swoja droga ci zazdroszcze ;p Co za ściema Fantazja Cię poniosła Najlepiej opowiedz o tym rodzicom. Donnia. odpowiedział(a) o 09:59 Ja powiedziałabym o tym rodzicom lub innej, dorosłej osobie, do której masz zaufanie. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
Ale przecież nie teraz. Teraz nawet moja naiwna siostra mi nie uwierzy. No i wymyśliłam. Opisałam jej ze szczegółami scenę pod kasztanem, ale nie powiedziałam, że się pomyliłam. Tak zresztą – pomyłką – zamierzałam się tłumaczyć, gdy sprawa wyjdzie na jaw. Nie wyszła. Bo moja siostra nie płakała, nie rozpaczała.
Jesteśmy z żoną razem od 7 lat. Mamy dom, samochód i małe mieszkanko w mieście. Mamy też dwóch synów, bliźnięta. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie to, że moja żona i siostra się wręcz nienawidzą. Nie wiem, jak to się stało, ale jakoś od samego początku dwie najbliższe mi kobiety nie potrafiły znaleźć wspólnego języka. Moja siostra i ja dorastaliśmy razem i spędzaliśmy czas w tym samym towarzystwie. Nic dziwnego, że kiedy dorośliśmy, nasze drogi często krzyżowały się na imprezach u wspólnych znajomych. Wyszła za mąż bardzo wcześnie. Zdążyła już nawet urodzić dzieci i się rozwieść. Rozstawała się z mężem dokładnie wtedy, kiedy ja przygotowywałem się do ślubu. Siostra chciała być świadkową panny młodej, ale moja żona się nie zgodziła. Wtedy zaproponowała, że pomoże nam w organizowaniu wesela. Zupełnie mi to nie przeszkadzało, a poza tym chciałem jakoś odwrócić jej myśli od rozwodu, więc jakoś przekonałem do tego żonę. Gdybym tylko wiedział, jak to będzie wyglądało… Zaczęły się kłócić o kwiaty, obrusy i wiele innych, moim zdaniem, nieistotnych rzeczy. Mimo to jakoś je pogodziłem i jakoś się dogadały. W rezultacie ślub był przepiękny, a żona i goście zadowoleni. Jednak od tego czasu stosunki między moją żoną a siostrą były, delikatnie mówiąc, napięte. My mieszkaliśmy na swoim, a moja siostra z dziećmi wprowadziła się do naszych rodziców. Dlatego często się widywaliśmy, a i ona nas od czasu do czasu odwiedzała. Przynosiła w prezencie różne bibeloty, wazony, ozdoby, ale moja żona chowała wszystko do składziku, mówiąc, że to zupełne bezguście. Po jakimś czasie siostra zaczęła pytać, dlaczego nigdzie nie widać prezentów od niej, a wtedy żona to wszystko wyciągnęła i powiedziała, żeby nam nic nie dawała, lepiej niech swoim dzieciom coś kupi. Wtedy moja siostra się obraziła, a ja znów próbowałem je pogodzić. A potem urodziły się nasze dzieci i moja siostra zaczęła przychodzić do swoich bratanków. Zaczęła dawać nam jakieś rady z własnego doświadczenia. Moją żonę to bardzo denerwowało i poprosiła, żebym nie pozwalał mojej siostrze nas odwiedzać. Przeprowadziłem więc z siostrą trudną rozmowę i poprosiłem ją, żeby powstrzymała się od doradzania mojej żonie i żeby nas przez jakiś czas nie odwiedzała. Oczywiście znowu się obraziła i powiedziała, że ona chce jak najlepiej, żeby u nas nie skończyło się tak, jak u niej. A im dalej, tym bardziej natarczywie zaczęła wtrącać się w nasze życie. Już nagadała coś rodzicom, bo ciągle pytają, czy u nas wszystko w porządku. Mówią, że mojej siostrze się wydaje, że mamy jakieś problemy. Już nie wiem, jak mam ich wszystkich przekonać, że wszystko jest u nas w porządku. Kocham moją siostrę i moich rodziców, ale nie chcę, żeby tak bezczelnie wtrącali się w życie mojej rodziny. Ostatnią rzeczą, jaką zaskoczyła mnie moja siostra, był prezent, który sprawiła naszym dzieciom. Przyniosła im kotka i powiedziała, że dzieci powinny mieć jakieś zwierzątko, to je nauczy odpowiedzialności. Ale nie wiem, czy zrobiła to celowo, czy po prostu zapomniała, że moja żona ma alergię na koty. To była prawdziwa katastrofa. Żona krzyczała, że moja siostra zrobiła to umyślnie, dzieci płakały, że nie mogą mieć kociaka, a ja byłem bardzo zły, że moja siostra znowu weszła z butami w nasze życie, nie pytając nikogo o zdanie. Nie chcę się kłócić z własną siostrą, ale może lepiej by było, gdybyśmy nie utrzymywali ze sobą kontaktów? Bo z takimi radami i prezentami ja też pozbędę się rodziny. Grzegorz, 31 lat
Polubienia: 156,Film użytkownika 💥Oliwia 💥 (@oliwcia2115.0) na TikToku: „dobra mi się pomyliło ale moja siostra za to dobrze zrobiła 🤣#sister #goodmorning #sisterlove #dlaciebie”..
Zaczęło się pod koniec wakacji, gdy Natalka wróciła ze wsi od jednej z przyszywanych ciotek. Obawialiśmy się, że dziesięciolatka wynudzi się tam jak mops, tymczasem była zachwycona: w gospodarstwie żyło tyyyyle zwierząt! Kotki, papugi, dwie kozy i jeszcze oswojona kawka. Ale najlepsza, najlepsza ze wszystkiego była suka, która oszczeniła się tydzień przed jej przyjazdem. Miała osiem przepięknych szczeniaczków i ciocia Hania obiecała, że da Natalce jednego, jeśli tylko rodzice się zgodzą. – Zgodzicie się, prawda? – mała spojrzała na nas błagalnie. – Mamuś, tatusiu? Mogę pieska? Mogę, mogę? – Ciocia tylko żartowała – stwierdziła wówczas moja żona i nawet powieka jej nie drgnęła. – Znasz ją, sama wiesz, że robi różne kawały. Każdy wie, że mieszkanie w bloku to nie jest miejsce dla zwierzęcia! Natalkę zatkało, mnie zresztą też Nie żebym zapragnął nagle szczeniaka w naszym M-4, ale żeby tak autorytatywnie i od strzału załatwić sprawę? Czapki z głów! Natalka jednak okazała się nieodrodną córką swojej matki. Kiedy tylko zaczął się rok szkolny, przyniosła spis koleżanek mieszkających w bloku i posiadających psy. Żona nawet nie spojrzała na kartkę, stwierdziła tylko, że te osoby powinny zostać ukarane za znęcanie się nad żywymi stworzeniami: zarówno zwierzętami jak i sąsiadami. I w ogóle, ziewnęła, zamknijmy ten jałowy temat. – Kochamy zwierzęta, to oczywiste – zakończyła. – Ale w naturalnym środowisku, nie w mieszkaniu. – Możesz powiedzieć, kochanie, jakie jest naturalne środowisko psa? – zapytałem, gdy mała poszła spać. – Ciekawość mnie żre. – Każde, byle z daleka ode mnie – burknęła Aldona. – Nie zamierzam wyciągać kudłów z talerza ani ciuchów. Ani latać za kundlem z torebeczką pełną kup. Natalka jednak nie zamierzała rezygnować. Wciąż przychodziła z nowymi argumentami, a Aldona obalała je bez wysiłku jeden po drugim. Kto wyprowadzi psa, gdy mała będzie w szkole? Kto pójdzie z nim do weterynarza? A te nieszczęsne kupy, czy Natalka jest pewna, że nie brzydziłaby się zbierać? Może niech skoczy na trawnik przy placu zabaw i potrenuje – rzuciła moja pomysłowa żona – bo nikt tu nie będzie płacił mandatów! Sam nie wiem, kiedy opcja „pies” uległa zmianie na „zwierzę”, w każdym razie, gdy przyszedł czas pisania listu do świętego Mikołaja sprawa była jasna: albo dziad z siwą brodą przynosi zwierzaka, albo niech się wypcha. Aldona wzruszyła ramionami, że niby guzik ją to obchodzi: jak się Natce prezent nie spodoba, niech reklamuje u świętego, droga wolna! Babcie pokiwały głowami, że dziecku przejdzie i zapomni, ja dopytałem, czy nie można byłoby iść na kompromis. Takie rybki na przykład… Mój szef ma piękne akwarium, jak wstawia foty na fejsie, płyną miliony lajków! – Jak zostaniesz szefem, pogadamy nawet o rekinie – ślubna była niewzruszona. – Póki co więcej cię nie ma, niż jesteś, i z góry można założyć, kto by się tą kupą gnoju musiał zajmować! – Poza tym – dodała – stawiam dolary przeciwko orzechom, że Natalka rybkami pogardza – ona chce zwierza do przytulania. – A ty nie zgodzisz się na żadne? – upewniłem się. Spojrzała na mnie z politowaniem: – Czy jak młoda zażyczy sobie braciszka, to też natychmiast spełnimy jej prośbę? – zapytała. Nadeszła w końcu ta nieszczęsna Gwiazdka Natalce wystarczył rzut oka pod choinkę, by buzia natychmiast wygięła jej się w podkówkę. Z grzeczności otworzyła wszystkie paczki, zbiorowo podziękowała rodzinie i poszła do swojego pokoju. – Przynajmniej widzi, że szantaż nie skutkuje – skwitowała Aldona. – Nie chcemy przecież małej terrorystki! Obie babcie się z nią zgodziły, dziadek nawet nie zauważył problemu, bo jak zwykle po jedzeniu zapadł w drzemkę. Tylko moja siostra bliźniaczka była w szoku. Agata nie może mieć dzieci i zawsze okropnie rozpieszcza naszą Natalkę. Może i dobrze, że dopiero kilka dni wcześniej wróciła z Sewilli i jakoś ją ominęły zalecenia dla Mikołaja. Gotowa była jeszcze przywlec jakiegoś szczeniaka! Zaczęła zarzucać Aldonie, że jest nieczuła i despotyczna, potem dostało się mnie: najpierw od żony, że siedzę cicho, zamiast powiedzieć, że to nasza wspólna decyzja, potem od siostry, że jestem pantoflarz i dupa wołowa jak ojciec. Wtedy włączyła się mama z pretensjami, teściowa wykorzystała okazję, by podolewać oliwy do ognia, i przez głupiego psa zrobiło się nagle późno i wszyscy postanowili zbierać się do domów. Mówiąc szczerze, zacząłem żałować, że siostrze nie wyszedł hiszpański romans i wróciła. Naprawdę nie wiem, czemu tak jest, ale żonaty facet z siostrą bliźniaczką ma jakby dwie baby na karku, a każda uważa się za tę ważniejszą! Młot i kowadło! Z czasem jednak emocje przycichły, nawet Natalka przestała jątrzyć; może dlatego, że moja siostra poświęcała jej mnóstwo czasu, zabierając małą do kina i na różne wystawy. Bomba wybuchła wczoraj. Ledwo wróciłem z pracy, żona podsunęła mi różowy sweterek pod nos: – Zobacz, cholera! Wszystko jest w sierści! Wyjęłam moje spodnie z pralki całkiem oblezione! – O czym ty mówisz? O twojej cholernej siostruni – syknęła. – Kupiła Natalce kociaka! – Kiedy? – rozejrzałem się. – Gdzie?! – Ma go u siebie w domu od dwóch miesięcy. Przycisnęłam smarkulę i wyśpiewała wszystko! W sumie, pomyślałem, nawet dobrze: i wilk syty, i owca cała. Natalka szczęśliwa, Aldona chyba też nie będzie toczyć wojny o głupie spodnie…Myliłem się. Będzie toczyć. Nie o spodnie, ale o pryncypia, o kopanie dołków, podważanie decyzji. – Urodź sobie swoje własne dziecko! – wrzasnęła ostatnio w czasie rozmowy z Agatą – albo adoptuj tego kota! I wara od mojej córki! – Aldona, nie przesadzaj, o co ci chodzi, kobieto? Chyba z cudzymi zwierzętami Natka może się bawić… – zaprotestowałem. – Boże, co za matoł! – prychnęła. I zabroniła mi rozmawiać z siostrą… Powariowały obie? Sebastian, 35 lat Czytaj także: „Córka faszerowała syna cukrem i dziwiła się, że mały jest niejadkiem. Ferie u babci nauczyły go, jak się je schabowe” „Wszyscy mówili, że Adaś ma autyzm i nikt nie chciał go adoptować. A ja czułam, że on tylko potrzebuje matczynej miłości” „Dwie kreski na teście były dla mnie jak wyrok. Gdy usłyszałam, że urodzę bliźniaki, kolana się pode mną ugięły”
Jednak jej szczęście – jak napisała w liście – zniszczyła siostra. "Chciałam napisać Państwu o tym, jak okropnie zachowała się moja siostra. Może jeżeli opublikujecie mój list, to komuś da to do myślenia i sam nigdy nie zrujnuje szczęścia innej kobiecie! Bo tak właśnie zrobiła moja siostra! Totalnie zdeptała moje
W studenckich czasach nie miałem dużo pieniędzy, więc wynajmowałem mały pokój w starej kamienicy. Niestety, nie przyznano mi miejsca w akademiku. Kamienica znajdowała się niedaleko uniwersytetu, więc mieszkania wynajmowali tam głównie studenci. Ogólnie było fajnie, zbieraliśmy się najczęściej u kogoś w kuchni, rozmawialiśmy, graliśmy w różne gry. Obok mnie mieszkały dwie dziewczyny, które były siostrami. Często chodziłem do nich pożyczyć trochę soli albo masła, więc zdążyliśmy się dość dobrze poznać. To były Marta i Dorota. W ogóle nie były do siebie podobne: Dorota była brunetką o brązowych oczach; nie była może bardzo brzydka, ale miała niewielu wielbicieli. Wszyscy za to kochali się Marcie; była piękna, miała długie jasne włosy i zielone oczy. Mnie też szybko oczarowała. Ja też miałem swoje wielbicielki, ale jakoś na żadną nie zwracałem uwagi. Za to, jak się później okazało, kiedy ja byłem zakochany w Marcie, jej siostra zakochała się we mnie. To było dość oczywiste, bo często do mnie przychodziła, przynosiła jedzenie, zapraszała na spacer. Najpierw się zgadzałem, bo szliśmy zawsze we trójkę, razem z Martą. Oczywiście, Dorota zauważyła moje uczucia w stosunku do jej siostry. Zresztą nigdy ich nie ukrywałem. Zacząłem wysyłać jej prezenty, kwiaty. A kiedy Dorota wyjechała na tygodniowe praktyki studenckie, wyznałem Marcie miłość. Okazało się, że ona też od dawna była we mnie zakochana, ale widziała, że podobam się jej siostrze, więc nic nie zrobiła. Byłem przeszczęśliwy. Spędziliśmy ten tydzień razem, było bardzo romantycznie. Zaproponowałem, żeby przeniosła się do mnie. Kiedy Dorota wróciła i dowiedziała się o tym wszystkim, była zła i poprosiła siostrę, żeby się nie przeprowadzała. Ale potem okazało się, że Marta jest w ciąży, więc powiedziała siostrze, że teraz już powinna zamieszkać ze mną. Byłem zaskoczony wiadomością o ciąży, ale wierzyłem, że jakoś sobie poradzimy! Aż tu kiedyś na uczelni podchodzi do mnie Dorota: – Ty nie wiesz, że to nie jest twoje dziecko? – Dlaczego niby? – zapytałem zaskoczony. – Myślisz, że tak łatwo jest zajść w ciążę? Byliście razem przez tydzień i od razu jest w ciąży, przecież to śmieszne! Sam wiesz, ilu facetów się koło niej kręci. Nikt nie chciał wziąć na siebie dziecka, to padło na ciebie, głupku! Byłem załamany, bo naprawdę – to przecież nie mogło się stać w ciągu jednego tygodnia! Wróciłem do domu. Marta zauważyła, że jestem smutny. Zapytałem ją wtedy, czy jest pewna, że to moje dziecko. Odpowiedziała z takim przekonaniem, że już sam nie wiedziałem, co o tym myśleć. Ale ponieważ moja miłość do niej była bardzo silna, postanowiłem, że nawet jeżeli to nie będzie moje dziecko, to je wychowam! Od tamtego czasu minęło 7 lat. Pobraliśmy się. Urodził nam się syn. Od początku był tak podobny do mnie, że pomyślałem, że chyba naprawdę jest mój. Oczywiście potajemnie, żeby nikt się nie dowiedział, że zrobiłem test DNA. Wyniki powiedziały, że w 99,9% to jest moje dziecko. Dobrze, że nie posłuchałem wtedy siostry mojej żony, bo straciłbym i ukochaną dziewczynę, i cudownego syna!
– Stać cię na więcej, moja panno! – te słowa wryły mi się w pamięć. Ada zawsze była śliczna i słodka. Już jako małe dziewczynki prezentowałyśmy się całkowicie odmiennie: rozkoszny, pulchny bobas oraz chude, piegowate czupiradło o smutnym wyrazie twarzy. Tym czupiradłem byłam ja. A słodkim aniołkiem moja siostra.
Odpowiedzi skaładzifko:3:o:) odpowiedział(a) o 19:19 każdy jest zboczony 1 0 Chara odpowiedział(a) o 19:19 Jestem zboczona -,- 1 0 Upon This Dawning. odpowiedział(a) o 19:21 Spokojnie, nie ma się czego wstydzić, mi zrobiła kiedyś matka loda.(i to przy ojcu!) 1 0 maniak56529 odpowiedział(a) o 19:20 Tak myślałem... Jaki smak? Truskawkowy? :P 0 0 Uważasz, że ktoś się myli? lub
Jasne, tylko że moja siostrzyczka nigdy nie zajmowała się domem. Szwagier wynajął do tego panią Anielkę, która przychodzi trzy razy w tygodniu. Sprząta mieszkanie, pierze, prasuje i gotuje. A dzieckiem od początku opiekowali się głównie rodzice Krzyśka, którzy mieszkają tuż obok nich i są na emeryturze. Sama mi o tym mówiła.
Reading 4 minViews Moja własna siostra Julia dziwnie się zachowuje. Zawsze była wyluzowaną osobą, nie zwracała uwagi na drobiazgi, a przede wszystkim, nigdy nie miała manii wyższości. Od kiedy urodziła córkę Natalię, bardzo się zmieniła. Uważa, że jej dziecko jest najlepsze, najpiękniejsze i najmądrzejsze. Oczekuje, żeby ludzie wokół niej podziwiali jej małą księżniczkę, jaka jest mądra i utalentowana. Ale tak oczywiście nie jest. Jej dziecko ma dopiero pięć lat, wszyscy go oczywiście kochamy, jako najbliższego krewnego, ale nie staramy się małej traktować jakoś specjalnie, wyjątkowo. Traktujemy ją, jak normalne dziecko, nie uważam, że czymś się różni od innych dzieci. Osobiście mam dwie pociechy, które wychowujemy z mężem i nie dajemy im odczuć, że są lepsi od innych, nie chcemy z nich zrobić egoistów. Moja siostra wmawia sobie, że jej mała dziewczynka jest najmądrzejszym dzieckiem na świecie i do tego bardzo wrażliwym. Wymaga o nas, abyśmy odnosili się do niej spokojnie i nie mówili głośno, bo tego nie lubi. Według niej to anioł, a ponieważ anioły nie grzeszą, wszystko co zrobi jej dziecko, musimy koniecznie wybaczać. Tak naprawdę z mojej siostrzenicy jest okropny urwis, w przedszkolu bije i pluje dzieci, wyrywa zabawki, już ma wpojone, że wszystko jej się należy. Kiedy wychowawczyni mówi to jej matce, ona zawsze uważa, że to dzieci są niedobre, a pani jak zwykle przesadza. Kiedy przychodzi z Natalią do nas w odwiedziny, musimy na wszystko jej pozwalać, nie mogę zwrócić jej uwagi, gdy coś zmajstruje, bo Julia strzela focha i jest obrażona. My jesteśmy siostrami, pracujemy w tej samej firmie, jesteśmy zżyte ze sobą od urodzenia i zawsze byłyśmy do siebie szczere. Nie uważam więc, żebym nie mogła jej powiedzieć co myślę o wychowaniu jej dziecka. Staram jej się uświadomić, że bardzo krzywdzi swoja córkę, ale do niej nic nie dociera i zaraz jest obraza. Kiedyś Julia zadzwoniła: – Wpadnij do mnie na obiad, zrobię Twój ulubiony omlet, mam też dobre ciasto, to sobie posiedzimy przy herbatce. Rzeczywiście była dobra we wszystkim w kuchni, a zwłaszcza w swoim popisowym omlecie. – Już jadę – powiedziałam krótko i rozłączyłam się. Pomyślałam, że wpadnę po drodze do cukierni i kupię jeszcze trochę smakołyków do herbaty. Gdy dotarłam do niej i weszłam do kuchni, ona siedziała tam i karmiła swoje pięcioletnie dziecko, jakby nie umiało jeść już samo. Zaprosiła mnie do stołu, więc usiadłam i wtedy powiedziała do mnie: – Jedz, mój aniołek nie dokończył. Podsunęła mi talerz z wymęczonym omletem, od razu wzięło mnie obrzydzenie, wcale nie miałam na niego ochoty. Julia widząc moja reakcję, powiedziała: – Moja Natalia jest najczystszym dzieckiem, jakie znam, więc nie masz się czego obawiać. Mówiąc to, przyciągała swoją córkę do siebie, która właśnie dłubała w nosie. To było to, po czym prychnęłam i nigdy więcej nie poszłam do niej na obiad. Co byś zrobiła, gdybyś była na moim miejscu?
IxoXMr. uum357l8se.pages.dev/197uum357l8se.pages.dev/162uum357l8se.pages.dev/206uum357l8se.pages.dev/131uum357l8se.pages.dev/62uum357l8se.pages.dev/289uum357l8se.pages.dev/315uum357l8se.pages.dev/392uum357l8se.pages.dev/245
moja siostra zrobiła mi dobrze
